ΤΡΙΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΗΤΟΥ

Κατ’αρχάς ο θείος Παύλος. Πότε Καθηγητής, πότε βουλευτής, πότε υπουργός.

Αυτός παντρεύτηκε την θεία Νίκη (εκ του Κλεονίκη). Μαζί με τη θεία φορτώθηκε

και τις αδελφές της, την θεία Σούλα (εκ του Τασία) και τη θεία Πιπίτσα (εκ του Πηνελόπη).

Πρώτες ξαδέλφες του παππού και κατά το εθυμικόν δίκαιον, ελλείψει αδελφού,

κηδεμονευομένες υπό του πρώτου εξαδέλφου τους.

Ο παππούς πολύ τον αγαπούσε τον θείο Παύλο.

Ο αδύναμος κρίκος αυτής της οικογένειας η θεία Πιπίτσα. Αρραβωνιασμένη και ερωτευμένη με τον “ήρωα” ο οποίος μετά την Βάρκιζα εξαφανίσθηκε.

Από τότε η μόνη εκπομπή του ραδιοφώνου που παρακολουθούσε η θεία ήταν οι “Αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού”. Συχνά-πυκνά τα νεύρα της θείας που απειλούσαν την

ψυχική της ισορροπία αναλάμβανε να τα καλμάρει η γιαγιά μου που ήταν ο μόνος

άνθρωπος τον οποίον εμπιστευόταν.

Το επείγον τηλέφωνο από την Αιγινήτου σήμαινε συναγερμό. Νυχτικιές, πυζάμες, οδοντόβουρτσες, δέκα πακέτα 22 Αντινικότ άφιλτρα και δρόμο.

Λεωφορείον αριθμός 16 Γουδί-Θησείον (τώρα 230 Γουδί-Ακρόπολη), στάση Αστεροσκοπείον,

οδός Πνυκός, Αιγινήτου.

Τριώροφο σπίτι (υπάρχει ακόμα) ανοικτή πόρτα, αναμπουμπούλα, φωνές, τρεις σκάλες και τσούπ στο δωμάτιο της θείας η γιαγιά και Ώ του θαύματος αναφιλητό και ησυχία!

Σ’αυτό το σημείο με αναλάμβανε ο θείος ,ο οποίος έβρισκε σωσίβιο σωτηρίας,

από την οικογενειακή του τρικυμία. Αλλά και εγώ, γνωρίζοντας την αγάπη του προς

τα μούτρα μου την εκμεταλλευόμουν στο έπακρο.

Λοιπόν πρωΐ-πρωΐ πρώτη στάση Αγιά Μαρίνα. Υποχρεωτική καθημερινή στάση

καθ’ότι ο κύριος Καθηγητής ήταν και Επίτροπος της Εκκλησίας. Μετά καφενείο ανάλογα με τα γούστα του θείου.

Νηλέως για ποκίτσα ή Ηρακλειδών για πολιτική και κούρδισμα του Σίμου.

Στην Ηρακλειδών ήμουν αντεπιστέλων μέλος της συμμορίας των βλασταριών του καφετζή. Σκαρώναμε γιουρούσια στα αλάνια στον Άγιο Φίλιππα κάτω από τις γραμμές του τραίνου.

Μετά τον απαραίτητο καυγά με πετροπόλεμο και το υποχρεωτικό κυνήγι από την ολομέλεια των τεχνιτών της Ηφαίστου μπαίναμε και κάναμε χάζι τις ανασκαφές και τις αμερικανιδούλες φοιτήτριες των ανασκαφών.

Μόλις μας έπαιρναν χαμπάρι οι φύλακες ξανά-μανά κυνήγι και επιστροφή των μπαρουτοκαπνισμένων πολεμιστών στο λιμέρι τους. Ο θείος στο τρίτο και τελευταίο ούζο, άρα 1 η ώρα, άρα επιστροφή και μεσημεριανό.

Σκοπός επετεύχθει! Και την κοπανίσαμε και περάσαμε και δυο ζωή και κότα. Το απόγευμα βλέπουμε...