ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΑ

Άτομο χαμηλών τόνων, χωρίς την παραμικρή έπαρση για την πλούσια γνώση της,

εκεί στις παρυφές της Αργαλαστής, η Ελένη Σιγάλα εξακολουθεί να ανακατεύει τις

χύτρες της, αφού εννοείται πρώτα έχει πάρει τα βουνά και τα λαγκάδια.

Στο Πήλιο, στον Όλυμπο και αλλού, τα "φτωχά" που παράγει η γη, εκείνα που

προσπερνούν όσοι δεν ξέρουν, γίνονται πρώτη ύλη για αφεψήματα, γλυκά,

μαρμελάδες, σάλτσες και εξαιρετικά τουρσιά. Κι ακόμα είναι τα βότανα που σε μίξη

ή ως πρώτη ύλη αποτελούν τη βάση για σαμπουάν, κεραλοιφές και φαρμακευτικά

εκχυλίσματα.

Κοντά τέσσερις δεκαετίες τώρα εργάζεται επαγγελματικά η Ελένη, με γνώσεις που η

ρίζα τους βρίσκεται στα παιδικά της χρόνια. Πράγματι όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε

από την έκπληξη που ένιωσε όταν, ούσα κοριτσάκι, παρατηρούσε τη μάνα, τις

γιαγιάδες, τις γυναίκες της γειτονιάς να βάφουν τα υφάσματα.

«Έβλεπα τις γυναίκες να μαζεύουν τη γαλατσίδα και να βγάζουν ένα εκπληκτικό

κίτρινο χρώμα. Ή το ριζάρι που δίνει κόκκινες αποχρώσεις, το κολιτσάρι που βγάζει

κίτρινο και πράσινο, ανάλογα με τις προσμίξεις, το καρύδι που βγάζει καφετιές, κι αν

το προσμίξεις με καλακάνι μέσα θα σου δώσει μαύρο. Βρήκα μόνη μου ότι o πύξος

βγάζει χρυσαφένιο χρώμα ενώ η βέντζα κατακίτρινο».

Της ζητούν συχνά να μιλήσει για τη δουλειά της, η ίδια βαριέται και λίγο τη

δημοσιότητα, αγχώνεται,. Ωστόσο δεν κρύβει τη γνώση της ως κάτι επτασφράγιστο,

αντιθέτως τη μοιράζεται, έχοντας εργαστεί χρόνια με τη Λαϊκή Επιμόρφωση, τη

Διεύθυνση Γεωργίας και το ΥΠ. ΠΟ., δίνοντας σεμινάρια σ’ όλη την Ελλάδα και

βοηθώντας να στηθούν συνεταιρισμοί στο Πήλιο, στα Τρίκαλα ή στην Καρδίτσα.

Από την κουβέντα αντιλαμβάνεται κανείς πως το μεγάλο πάθος της είναι τα βότανα.

Αναφέρεται σε ογδόντα τουλάχιστον από αυτά, ανάμεσά τους στην αχιλλεία, την

αψιθιά, το βερμπάσκο, το τσάι του βουνού, τον σιδερίτη, το μαρούβιο για το ζάκχαρο,

τη ρίγανη, τη θρούμπη κάθε ένα με τις δικές του θεραπευτικές ιδιότητες. Αλλά και σε

«κοκτέιλ» βοτάνων που συνεργαζόμενα αρμονικά φέρνουν το ποθητό αποτέλεσμα για

τον οργανισμό π.χ. λιποδυάλυση.

«Το θέμα με τα βότανα έχει πολύ δουλειά, τρέξιμο και κόπο. Αρχίσαμε να μαζεύουμε

από το Πήλιο πρώτα και τώρα πια απ’ όλα τα ελληνικά βουνά. Η συλλογή πρέπει να

γίνεται πάντα στην εποχή τους», λέει και συνεχίζει αναφέροντας το νέο της«παιχνίδι», τις παραδοσιακές κηραλοιφές (ανάμεσά τους αυτές με έλατο, αψιθιά,

προυνέλα, κισσό και αχιλλεία), που περιέχουν μόνο λάδι, βότανα και κερί και είναι

για εξωτερική χρήση αλλά και τα διαφορετικά σαμπουάν, πάντα βασισμένα στα

βότανα.

Θεωρεί αυτονόητο πως η δουλειά της μπορεί να απαντήσει σε κάποια από τα

προβλήματα των αγροτικών κοινωνιών αφού τα προϊόντα της γης μπορούν να μας

θρέψουν. Και χαμογελώντας διερωτάται: «Από αυτήν άλλωστε δεν ζω εγώ».

Οι μαρμελάδες και τα γλυκά του κουταλιού της επίσης απλώνονται σε μεγάλη γκάμα,

από τα τυπικά που γνωρίζουμε και μπορούμε να παρασκευάσουμε αγοράζοντας τα

φρούτα από το εμπόριο όλοι ως και τα πλέον σπάνια, που προέρχονται από φρούτα

του δάσους.

Στη γκάμα των τουρσιών, εκτός από τα περίφημα πηλιορίτικα τσιτσίραβλα, υπάρχουν

τα φύλλα κάπαρης, τα κρίταμα, οι φτέρες κ.ά. Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους έχουν

και τα άγρια μανιτάρια, περίφημος μεζές, είτε είναι πικάντικα ή όχι.

Κι ακόμα είναι τα διαφορετικά εκχυλίσματα βοτάνων σε λάδι ελιάς που προερχόμενα

από τη σοφία του χρόνου προλαμβάνουν ή βοηθούν σε χίλια μύρια τους πάσχοντες.

Ελένη Σιγάλα, Αργαλαστή Μαγνησίας, τηλ. 24230 54304