ΚΟΙΤΑ ΨΗΛΑ

Οι περισσότεροι περπατάμε σκυφτοί.

Είτε για να βρούμε κανένα τάληρο στον δρόμο, είτε για να μην τρακάρουμε με κανένα δέντρο στο πεζοδρόμιο όλοι κοιτάμε κάτω.

Την ώρα όμως που εμείς δεν βλέπουμε, πάνω από το κεφάλι μας η φύση ζωγραφίζει, με πολλά χρώματα και σχήματα χωρίς να νοιάζεται για εμάς τους σκυφτούς.

Είτε καλοκαίρι με ήλιο, είτε χειμώνα με βροχή, νύχτα ή μέρα ο ουρανός ζωγραφίζει. Είναι ένα ευμετάβλητο έργο τέχνης, άστατο , εντυπωσιακό και δωρεάν για όλους.

Για αυτό σου λέω...κοίτα ψηλά! Χάνεις.

Aυτό λέω στον εαυτό μου όταν χαζεύω στην Στουτγάρδη που ζω. Καμμιά φορά σηκώνω και εγώ το κεφάλι μου και κοιτάω τον Ουρανό και την Εκκλησία της περιοχής που χτίστηκε όταν περίπου έπεσε Η Κωνσταντινούπολη.

Λένε ότι πριν χιλιάδες χρόνια εδώ ήταν ζούγκλα και ζούσαν Μαμούθ. Μετά ήρθαν Κέλτες, Ρωμαίοι και δεκάδες άλλες φυλές. Σήμερα ζούνε και χιλιάδες Έλληνες.

Από χωριό έγινε βιομηχανική πόλη.Έχει εργοστάσια, τράπεζες, πλούσιους που κοιτάνε από τις Βίλες τους ψηλά στους λόφους της πόλης την θέα.

Όλα αλλαξαν εκτός από τον Ουρανό. Αυτός παρέμεινε ο ίδιος.Τι ο ίδιος δηλαδή που όλο αλλάζει. Σαν το Νέκαρ τον ποταμό της περιοχής που ρέει βαριεστημένος χωρίς να σταματάει ποτέ.