Η "ΔΙΚΗ" ΣΟΥ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (video)
Ξανά εδώ. Καλοκαίρι. Λίγο πριν το Φεστιβάλ.
Το πρώτο καλοκαίρι χωρίς εσένα.
Ο κήπος σου ολάνθιστος ακόμη σε περιμένει. Δεν το έχει καταλάβει πως δεν θα ξαναρθείς. Μόνο η τριανταφυλλιά σου ξέρει. Μαράθηκε. Το ένιωσε ότι φέτος την κλάδεψαν άγνωστα χέρια.
Το Λυγουριό άδειο ακόμη από επισκέπτες δεν έχει καλοξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη. Κι ας μπήκε Ιούνιος.
Περιμένει τον Ιούλιο για να ζήσει τις φετινές «ένδοξες» μέρες του, με τους νέους θιάσους και τους θεατές τους.
Κάθομαι στο μπαλκόνι σου και βλέπω κάτω προς το χωριό, κρατώντας την κούπα σου του καφέ. Όπως έκανες κι εσύ, για χρόνια ολόκληρα, πριν φύγεις για την πρόβα.
Ξεκινάω αργά τη διαδρομή προς το Θέατρο.
Στέκει εκεί όπως πάντα. Σαν ανοιχτό πολύτιμο κοχύλι που λιάζεται νωχελικά, λίγο πριν τη Δύση.
Το πιο διάσημο ίσως αρχαίο θέατρο του πλανήτη κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο τον Νεότερο όπως αναφέρει ο Παυσανίας . Το σκηνικό οικοδόμημα του θεάτρου κτίστηκε σε δύο οικοδομικές φάσεις: η πρώτη τοποθετείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και η δεύτερη στα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Ο Παυσανίας εξαίρει το θέατρο για τη συμμετρία και την ομορφιά του. Με μέγιστη χωρητικότητα 13.000 - 14.000 θεατών το θέατρο φιλοξενούσε τους μουσικούς, ωδικούς και δραματικούς αγώνες που συμπεριλαμβάνονταν στη λατρεία του Ασκληπιού. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο θεραπείας των ασθενών, καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση δραματικών παραστάσεων είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών.
Παίρνω το δρομάκι μπροστά από το μουσείο κι ανεβαίνω τα σκαλιά.
Πόσες φορές άραγε το έχω κάνει; Και πόσες ακόμη θα το κάνω. Όμως ποτέ ξανά μαζί σου.
Πόσα καλοκαίρια εδώ, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου;
Εδώ με έμαθες να αγαπώ το θέατρο και τους ηθοποιούς, εδώ να ακούω τα σπουδαία κείμενα των αρχαίων τραγικών.
Για χρόνια δεν καταλάβαινα τίποτα. Αλλά η γνώση και το νόημα τρύπωνε σιγά σιγά μέσα μου.
Πόσες Αντιγόνες, Οιδίποδες και Λυσιστράτες; Πόσες Ηλέκτρες και Πουλιά;
Πόσες ώρες με ζέστη, αλλά και καλοκαιρινή υγρασία να περονιάζει, όταν έπεφτε η νύχτα σε αυτές τις κερκίδες;
Κι από κάτω η Αρώνη, η Χατζηαργύρη, ο Μινωτής, ο Κατράκης, ο Τζόγιας, ο Καρακατσάνης, ο Μιχαλακόπουλος, ο Τσακίρογλου, η Σκούντζου, η Τουρνάκη, ο Χατζησάβας και πόσοι άλλοι ακόμη.
Τα πρώτα χρόνια παιχνίδια.
Πόσες φορές δεν σου κρύφτηκα πίσω από τους θάμνους κι εσύ παρίστανες την τρομαγμένη, ενώ σου είχαν κάνει νόημα οι τεχνικοί που βρίσκομαι;
Θυμάσαι το βατράχι που σου έφερα στο πιάνο, την ώρα της πρόβας κι εσύ γούρλωσες τα μάτια, αλλά δεν φώναξες, μπροστά στα ξεκαρδισμένα αγόρια του Χορού;
Πόσες φορές δεν παραπάτησα τρέχοντας στις κερκίδες κι εσύ περίμενες την πτώση μου, που ευτυχώς δεν ήρθε ποτέ, με κομμένη την ανάσα;
Και μετά οι πρώτοι έρωτες. Πάντα με ηθοποιούς. Που πάντα τους ήξερες, αλλά έκανες πως δεν καταλάβαινες. Και οι νυχτερινές βόλτες. Στην Παλιά Επίδαυρο. Στο Καπάκι.
Ύστερα ήρθε η μητρότητα. Κι εσύ με την εγγονή σου, πάντα αυτοκόλλητες, καμαρώνατε σαν γύφτικα σκεπάρνια, την ώρα που περνάγατε μπροστά από το δρομάκι των καμαρινιών.
Το σούρουπο πέφτει και λιγοστοί τουρίστες δοκιμάζουν την ακουστική του θεάτρου.
Γελάω.
Ήξερες σε ποιο ακριβώς σημείο έπρεπε να σταθούν οι ηθοποιοί σου για να τραγουδήσουν τα Χορικά, για να μη χαθεί ούτε νότα. Εκείνες τις εποχές που δεν υπήρχε ακόμη πλειμπάκ.
Κάθομαι για λίγο στο Πουρνάρι, τον αιώνιο τόπο των ραντεβού μας και σκέφτομαι. Τα τελευταία χρόνια δεν ήθελες να έρχεσαι συχνά εδώ. Απείχες πια από τις παραστάσεις, οι νέοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί σπάνια σε ικανοποιούσαν, στο Εθνικό Θέατρο είχαν αλλάξει όλα και όλοι, αλλά η αλήθεια ήταν άλλη.
Φοβόσουν μήπως είχε φύγει το DNA σου, από το πιάνο σου που κατέβαζε 40 χρόνια το θέατρο για να κάνεις τις πρόβες σου.
Μα φεύγει ποτέ το DNA;
Η «δική» σου Επίδαυρος θα υπάρχει για πάντα.
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν θα χαιρόσουν αν μάθαινες πως μου ζήτησαν 12 ευρώ εισιτήριο για να μπω στο χώρο του Θεάτρου και ουδόλως τους πτόησε ότι είχα δημοσιογραφική ταυτότητα. Kαταργήθηκαν τα ελευθέρας των δημοσιογράφων. Μόνο όταν τους είπα πως είμαι κόρη σου, με άφησαν να περάσω έτσι…
Εις μνήμην Ολυμπίας Κυριακάκη Λουκίσσα
