ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΜΕ ΤΟN ΟΔΟΝΤΩΤΟ (video)
Μου το έλεγαν όλοι: για να απολαύσεις τη διαδρομή του Οδοντωτού στα Καλάβρυτα, πρέπει να κάνεις τη διαδρομή τέσσερις φορές, Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνα. Είχα την τύχη η πρώτη μου φορά να είναι τέλη χειμώνα και την ατυχία, την ίδια στιγμή, να μην έχω μαζί μου την κάμερα (πρωτοφανές για μένα!).
Υποσχέθηκα πως θα επιστρέψω και κράτησα το λόγο μου, ανεβαίνοντας πάλι στα βαγόνια του Οδοντωτού αρχές καλοκαιριού, με όλα μου τα συμπράγκαλα. Ε, λοιπόν, αυτό που μου είπαν, ισχύει! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν στη χώρα μας, που να παρουσιάζει τόσο διαφορετικές μεταξύ τους εικόνες και χρώματα ανάλογα με τις εποχές.
Οταν, δε, πληροφορήθηκα τόσο τα της διαδρομής όσο και τα της ασφάλειας και τεχνολογίας του μοναδικού αυτού συρμού, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Είναι φυσικό να μην γνωρίζεις λεπτομέρειες, πρόσωπα και πράγματα για όλα τα μέρη της πατρίδας σου. Οταν όμως σου δίνεται η ευκαιρία να μιλάς με ανθρώπους, όπως ο Άλέξης Λεχουρίτης, συνειδητοποιείς πόσα δεν ξέρεις για τα μέρη αυτά.
Ο πατέρας του Άλέξη, χρόνια σταθμάρχης στη διαδρομή Καλάβρυτα - Διακοφτό, γνώριζε κάθε σήραγγα, πέτρα, δεντροστοιχία αλλά και όχθη του Βουραϊκού, κατά μήκος της διαδρομής των 22.350 μέτρων, στα 750 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Άπό πιτσιρίκι ο Άλέξης, λοιπόν, ήταν η "ουρά" του πατέρα του.
Πήγαινε παντού μαζί του, έμαθε τα πάντα και έκανε στόχο ζωής τη διατήρηση αλλά κυρίως τη διάδοση της παράδοσης και της λειτουργίας του Οδοντωτού. Οπως ήταν, λοιπόν, φυσικό αξιοποίησα στο έπακρο τη βόλτα μαζί με τον Άλέξη, οι εξιστορήσεις του οποίου έδεναν απόλυτα με τις εικόνες που έβλεπα.Τρενάκι και τοπίο ένα!
Το φαράγγι του Βουραϊκού αφήνει το συρμό να κυλά πάνω του σαν φίδι στη διαδρομή του. Μοιάζουν το απόλυτο έργο της φύσης! Και να φανταστείς ότι αυτός ο πίνακας ζωγραφικής λαξεύτηκε όλος στο χέρι. Με την πρώτη σκαπανιά να πέφτει το 1889 και την τελευταία το 1896. Το ανθρώπινο χέρι και η ευρηματικότητα των μαστόρων της εποχής κατόρθωσαν το για πολλούς αδύνατο: να λαξεύσουν τα βράχια τόσο όσο, ώστε να περνά από τα σπλάχνα τους ο στενότερος Οδοντωτός στον κόσμο, με εύρος γραμμής μόλις τα 75 εκατοστά!Άπό τότε μέχρι και σήμερα, ατόφια έχει μείνει μόνο η διαδρομή.
Άπό την πρώτη ατμομηχανή με τα ξύλινα βαγόνια, περάσαμε στο σημερινό υπερσύγχρονο ηλεκτρικό συρμό, με την τελευταίας τεχνολογίας οδόντωση (το σύστημα δηλαδή όπου ο συρμός "κλειδώνει" πάνω σε δόντια στα μέρη της διαδρομής όπου υπάρχει μεγάλη ανωφέρεια ή κατωφέρεια). Η διαδρομή διαρκεί περίπου 50 λεπτά κι εγώ την έκανα τέσσερις φορές - λόγω της μούρλας του "καλού πλάνου". Μην παραλείποντας, φυσικά, μια στάση στο "Ρομάντζο", το cafe (κι όχι μόνο) στη Ζαχλωρού για τα απαραίτητα "καύσιμα", τσίπουρο και μεζέδες με θέα τα ορμητικά νερά του ποταμού.
Οποια εποχή κι αν πας, ο Οδοντωτός θα σε προκαλέσει να τον επισκεφθείς ξανά... και ξανά !Άν έχεις, δε, τα κότσια (εγώ δεν το τόλμησα) μπορείς να κάνεις τη διαδρομή με τα πόδια!
Μάλιστα, μια φορά το χρόνο διοργανώνεται πεζοπορία κατά μήκος της διαδρομής με επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Για να πάρετε μια πρώτη ιδέα, δείτε το παρακάτω βιντεάκι και θυμηθείτε: πρέπει να κάνετε τη διαδρομή και τις τέσσερις εποχές.
